Over Diana Luiten Paard & Gedrag
Wie ben ik
Mijn naam is Diana Luiten en ik ben geboren op 29 februari 1972 met het wel bekende paardenvirus. Ik ben een echte dierenliefhebber en ik heb intussen een aardige veestapel opgebouwd 😉
Ik heb een Quarter Horse hengst van 12 jaar, genaamd Taris Pepper Chex (Pepper), twee Noorse boskatten Gijs en Tilly en aangezien elke goede trainer een assistent-trainer nodig heeft, heb ik Pixel aangenomen. Pixel is een hondje uit Roemenië (kruising met Australische Herder) en hij houdt mij de hele dag gezelschap onderweg, dus jullie zullen hem vast en zeker een keer ontmoeten.
Mijn verhaal
Waarom ben ik Diana Luiten Paard & Gedrag begonnen?
Zoals gezegd, ik ben geboren met het paardenvirus en ik was al op jonge leeftijd wekelijks tussen de paarden te vinden.
Na hard werken en flink sparen heb ik, toen ik begin 20 was, mijn allereerste eigen paard gekocht. Een droom die uitkwam! Bullet heette hij, een 5 jarige NRPS-ruin van 1.65m.
Ik reed toen al een paar jaar op een Western manege, dus moest Bullet ook maar de reining gaan beoefenen. Jeetje wat kon dat paard bokken en steigeren en wat was hij eigenwijs! In de omgang een gouden hartje, maar in het werk wel veel temperament en issues.
Wandelen buiten? Nee hoor, hij stuiterde huizenhoog naast je en keek ook echt niet of er misschien een fietser of wandelaar net passeerde. Hij wilde niet in de trailer, hij trok zich los als je hem in de bak wilde zetten. Tijdens het buiten rijden was hij ook echt een grote stuiterbal en bloedsnel. Hij kon niet vast staan, want dan ging hij hangen, dikke paniek door de rook van het warm beslaan. Een deken om doen? Ja dat kon, maar wel met beleid. Kortom, een zeer gecompliceerd paard, dacht ik toen.
Nu weet ik dat het niet aan hem lag en dat hij niet gecompliceerd was, maar dat wij mensen het zo moeilijk hebben gemaakt voor hem, door niet naar hem te luisteren. Hij heeft genoeg gecommuniceerd. Hij heeft gefluisterd en geschreeuwd, maar hij werd niet gehoord.
Mijn lieve vriendje met zijn gouden hartje, die mij zoveel geleerd heeft, heeft zijn laatste 8 jaar buiten in vrijheid in een kudde doorgebracht. Hij hoefde niks meer, alleen maar paard zijn. Op 23 jarige leeftijd is Bullet gestorven aan een hersenbloeding, op het land omringd door zijn paardenvriendjes…
Inmiddels had ik een baby-paardje gekocht, Taris Pepper Chex, een Quarter Horse hengstje. Ik had dus wel geleerd dat je beter een paard kan nemen, die geschikt is voor de sport die je ermee wil beoefenen. Maar verder was ik nog steeds bleu. Het lag immers niet aan mij, ik had Bullet gekocht met al zijn issues!
Gelukkig is Pepper een makkelijk ventje met een cool karakter, maar ik wilde het goed doen en hem een goede opvoeding geven, dus ben ik mij er wat meer in gaan verdiepen.
Je kijkt om je heen, naar andere paarden en baasjes en je ziet dingen die je niet zo wil. Waarom gaat hij die trailer niet in, waarom doet dat paard zo boos, waarom wil hij zijn voetje niet geven? Hij rent weg als je hem wil vangen, vindt hij mij dan zo stom en wil hij niks met mij te maken hebben? Ik doe altijd lief tegen hem en geef hem lekkers! Waarom reageren paarden zoals ze doen? Waardoor gaat het mis?…..Waarom snappen paarden niet wat je bedoelt?….Ik wil het begrijpen!
Na het bijwonen van een informatieavond van e-quine.com, besloot ik de opleiding te gaan volgen. Hier vond ik de antwoorden op mijn vragen, langzaam gingen mijn ogen open….
Ik wil dit niet alleen voor mijn eigen paard, maar voor zoveel mogelijk paarden. Ik wil de paarden helpen, doordat de mensen hem begrijpen… Ik wil de frustratie weghalen bij paard en mens… Ik wil gelukkige paarden, die begrepen worden en daarmee ook gelukkige baasje die begrijpen.
Er is een hele nieuwe wereld voor mij opengegaan en jeetje wat heeft Bullet, mijn eerste paard, zijn best gedaan om mij de dingen duidelijk te maken. Hij heeft gefluisterd en geschreeuwd en ik heb hem niet gehoord….dat besef doet mijn hart huilen.
Als ik de tijd terug kon draaien zou ik het doen en zou ik naar hem luisteren en hem dingen uit kunnen leggen in zijn eigen taal. Ik zou hem kunnen helpen met al zijn onzekerheden en al zijn angsten. Dit kan helaas niet, ik kan het niet terugdraaien, maar ik kan wel de rest van mijn leven zoveel mogelijk paarden en baasjes helpen, helpen elkaar beter te begrijpen…. Hoe mooi is dat!
